Πώς ζευγαρώνουν οι μέδουσες;

Οι μέδουσες δεν είναι οι καλύτεροι κολυμβητές του κόσμου, και τα ισχυρά ρεύματα τις παρασύρουν. Όταν όμως βρίσκονται σε ήρεμα νερά, κινούνται αρκετά καλά με τις δικές τους δυνάμεις.

Χάρη στις κολυμβητικές τους ικανότητες και τη συνήθειά τους να κολυμπούν όλες μαζί προς μια κατεύθυνση, ανάλογα με το φως, τον άνεμο, τα ρεύματα και τις καιρικές συνθήκες εν γένει, οι μέδουσες έχουν την τάση να συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιοχές. Τότε λαμβάνει χώρα και το ζευγάρωμά τους, και όσο μεγαλύτερο είναι το πλήθος των μεδουσών που συγκεντρώνονται τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες να είναι το ζευγάρωμα επιτυχές.

Τα αρσενικά εκλύουν σπερματοζωάρια υπό μορφή συνδεδεμένων ινιδίων, που τα τρώνε τα θηλυκά. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η γονιμοποίηση καθαυτή λαμβάνει χώρα στο στομάχι του θηλυκού. Από τη διαδικασία αυτή προκύπτουν προνύμφες, οι οποίες προσκολλώνται αρχικά στα πλοκάμια των θηλυκών. Αργότερα, απελευθερώνονται στο νερό, και στο εξής πρέπει να τα βγάζουν πέρα μόνες τους. Κάθε προνύμφη κατευθύνεται προς το βυθό, στον οποίο και προσκολλάται. Εκεί παίρνει τη μορφή ενός πολύποδα, ενός μικρού, προσκολλημένου στο βυθό επιμήκους ζώου, με μακριά, λεπτά πλοκάμια. Οι πολύποδες μπορούν να ζήσουν έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν τελικά περάσουν στο επόμενο στάδιο της εξέλιξής τους. Τα πλοκάμια μαραίνονται, και το επίμηκες σώμα του πολύποδα αρχίζει να διαιρείται κάθετα πολλές φορές, μέχρι που καταλήγει να θυμίζει μια στοίβα από ταλαντευόμενα πιάτα. Μετά από λίγο, αυτά τα «πιάτα» διαχωρίζονται και καθένα από αυτά εξελίσσεται σε ενήλικη μέδουσα.