Πώς επιζούν οι αράχνες από πτώση πολλών μέτρων;

Τις προάλλες έριξα μια αράχνη από το ταβάνι και, απ’ ό,τι είδα, δεν έπαθε τίποτε. Υπολόγισα ότι η πτώση αυτή ήταν σαν να έπεφτα εγώ από ύψος 360 μέτρων. Πώς μπορούν τα μικρά ζώα να αντέχουν τέτοιες πτώσεις;

Όταν ένα ζώο (ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο) πέφτει, επηρεάζεται πάνω απ’ όλα από τη δύναμη της βαρύτητας. Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση, τόσο αυξάνεται και η ταχύτητα της πτώσης. Γι’ αυτό, δεν μπορεί κανείς με απλό πολλαπλασιασμό και βάσει μεγέθους να συγκρίνει μια μικρή πτώση μιας αράχνης με μια μεγάλη πτώση ενός ανθρώπου.

Επιπλέον, παίζει ρόλο και η αντίσταση του αέρα, η οποία επιβραδύνει την πτώση. Επειδή μικρά ζώα, όπως η αράχνη, έχουν σχετικά μεγάλη σωματική επιφάνεια σε σύγκριση με το πολύ μικρό βάρος τους, η αντίσταση του αέρα είναι σ’ αυτά ισχυρή, με αποτέλεσμα να μην πέφτουν με ιδιαίτερα μεγάλη ταχύτητα. Το χαμηλό βάρος συντελεί επίσης ώστε να προσκρούουν στο έδαφος με χαμηλή κινητική ενέργεια, έτσι ώστε ο κίνδυνος για σωματικές βλάβες να είναι ελάχιστος.

Κάποιες φορές, φυσικά, οι αράχνες με μακριά, λεπτά πόδια μπορεί να σπάσουν κάποιο από αυτά, εάν δεν καταφέρουν να προσγειωθούν καλά. Ακόμη κι εδώ, όμως, η φύση είναι προνοητική, μια που το πόδι θα αναπτυχθεί ξανά, την επόμενη φορά που το ζώο θα αλλάξει δέρμα.