admin

Πόσο αποτελεσματικά είναι τα μαγνητικά βραχιόλια;

Πολλοί άνθρωποι έχουν πειστεί ότι τα μαγνητικά βραχιόλια λειτουργούν κατά του πόνου. Υπάρχει κάποια επιστημονική τεκμηρίωση γι’ αυτό;

Μια βρετανική έρευνα της Ιατρικής Σχολής Peninsula απέδειξε ότι τα μαγνητικά βραχιόλια καταπραΰνουν πράγματι τον πόνο σε άτομα που πάσχουν από αρθρίτιδα. Σ’ ένα διπλό τυφλό πείραμα, διαπιστώθηκε ότι σε μια ομάδα ασθενών με αρθρίτιδα στο γόνατο ή στο ισχίο οι πόνοι υποχώρησαν σημαντικά, σε σχέση με μια άλλη ομάδα, που υπεβλήθη σε αγωγή με βραχιόλι placebo. Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι το βραχιόλι έχει πράγματι αποτέλεσμα, χωρίς όμως να γνωρίζουν το γιατί.

Παρά το γεγονός ότι τα μαγνητικά βραχιόλια φαίνεται να έχουν θετικά αποτελέσματα, οι Βρετανοί επιστήμονες τονίζουν ότι πολλά ερωτήματα δεν έχουν ακόμη απαντηθεί. Για παράδειγμα, είναι άγνωστο ποια μαγνητική δύναμη είναι η καλύτερη ή πόσο συχνά θα πρέπει να φορά κανείς το βραχιόλι για να έχει αποτέλεσμα. Γι αυτό, θα πρέπει να γίνουν περισσότερα και ευρύτερης κλίμακας πειράματα, πριν οι επιστήμονες μπορέσουν να κάνουν συστάσεις σχετικά με τη χρήση των μαγνητικών βραχιολιών.

Πώς δημιουργούνται τα νεφελώματα στο σύμπαν;

Συχνά βλέπουμε φωτογραφίες θεαματικών νεφελωμάτων. Πώς δημιουργούνται όμως;

Τα νεφελώματα είναι μεσοαστρικά νέφη αερίων και σκόνης, τα οποία λειτουργούν συχνά ως αστρικά μαιευτήρια, καθώς οι φυσικές διεργασίες που συντελούνται σε αυτά προκαλούν τη δημιουργία νέων άστρων. Πολλά νεφελώματα σχηματίζονται στα τελευταία στάδια της ζωής των άστρων, ενώ σε άλλα η πρώτη τους ύλη προϋπήρχε με τη μορφή σκόνης και ατόμων υδρογόνου και ηλίου.

Πόσο χρυσό έχουμε εξορύξει;

Αν μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε όλο το χρυσό που έχει εξορυχθεί ανά τους αιώνες, το βάρος του θα ήταν περίπου 100.000 τόνοι. Αν το λιώναμε σε έναν κύβο, η κάθε ακμή του θα είχε μήκος 17 μέτρα.

Ποιο ζώο έχει το πιο πυκνό τρίχωμα;

Η θαλάσσια ενυδρίδα της Καλιφόρνια έχει μέχρι και 125.000 τρίχες ανά τετραγωνικό εκατοστό σημαντικά περισσότερες απ’ όσες έχει ο άνθρωπος στο κεφάλι του. Οι ίδιες οι τρίχες δεν είναι αδιάβροχες, αλλά με την πυκνότητά τους το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Τι είναι η τρύπα του όζοντος;

Ακούμε και διαβάζουμε συχνά για την τρύπα του όζοντος. Τι ακρίβώς είναι, πώς αντιμετωπίζεται και τι συνέπειες έχει για τον πλανήτη;

Το όζον είναι ένα αέριο το οποίο εμφανίζεται σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις στην ατμόσφαιρα της Γης και του οποίου το μόριο αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση όζοντος (περίπου το 90%) εμφανίζεται στην στρατόσφαιρα, σε ένα «στρώμα» το οποίο ξεκινά από τα 10 με 17 περίπου χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης και φτάνει έως και τα 50 χιλιόμετρα.

Το στρώμα του όζοντος μεταβάλλεται από περιοχή σε περιοχή και ανάλογα με τις εποχές, ενώ επηρεάζει και επηρεάζεται από το κλίμα, καθώς ο μηχανισμός σχηματισμού του εξαρτάται από τη θερμοκρασία, την υγρασία, τους ανέμους και τη περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε άλλες χημικές ενώσεις. Το όζον της στρατόσφαιρας αποτελεί τη μοναδική ασπίδα του πλανήτη μας ενάντια στις βλαβερές επιπτώσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας του Ήλιου, η οποία είναι ιδιαίτερα επιζήμια για όλους τους έμβιους οργανισμούς. Χωρίς την ασπίδα του όζοντος, για παράδειγμα, τα κρούσματα καρκίνων του δέρματος, καταρράκτη και βλαβών του ανοσοποιητικού μας συστήματος θα πολλαπλασιάζονταν ραγδαία.

Δυστυχώς, το όζον στη στρατόσφαιρα σιγά-σιγά καταστρέφεται από τις εκπομπές αερίων πάνω στη Γη όπως το διοξείδιο του άνθρακα και οι χλωροφθοράνθρακες (CFC). Περιοχές όπου το όζον έχει μειωθεί δραστικά έχει επικρατήσει να ονομάζονται «τρύπες του όζοντος» και για πρώτη φορά εντοπίστηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 επάνω από την Ανταρκτική.

Η πρώτη διεθνής προσπάθεια περιορισμού των CFC έγινε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ το 1987, στο οποίο τέθηκαν συγκεκριμένοι στόχοι αναφορικά με το περιορισμό των χημικών ουσιών που αποδεδειγμένα καταστρέφουν το όζον της στρατόσφαιρας.

Περιττεύουν κάποια μέρη του ανθρώπινου σώματος;

Υπάρχουν κάποια μέρη του σώματός μας που μας είναι άχρηστα;

Η κατασκευή του ανθρώπινου σώματος είναι εξαιρετικά λειτουργική. Είναι, όμως, γεγονός ότι πολλά μέρη του σώματός μας, μέσα από τη διαδικασία της εξέλιξης, έχουν καταστεί περιττά. Ο Κάρολος Δαρβίνος ανέφερε, μεταξύ άλλων, τους φρονιμίτες, την τριχοφυΐα του σώματος και τους κοκκυγικούς σπονδύλους, στα οποία θεμελίωσε την υπόθεση ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου ήταν χορτοφάγα όντα που διέθεταν πλούσιο τρίχωμα και ουρά. Από τους προγόνους μας έχουμε, επίσης, κληρονομήσει κάποιους μυς που θα ήταν πολύ χρήσιμοι αν περπατούσαμε με τα τέσσερα ή αν σκαρφαλώναμε στα δέντρα.

Ταυτόχρονα, σύγχρονες γενετικές έρευνες έδειξαν ότι στο DNA μας υπάρχουν υπολείμματα γονιδίων τα οποία δεν είναι πια ενεργά. Η γενετική έρευνα επισημαίνει, επιπλέον, ότι καταγόμαστε από ζώα με πολύ καλύτερη όσφρηση από τη δική μας.

Μερικά άλλα παράδοξα του σώματός μας, όπως οι θηλές στο στήθος των ανδρών, σχετίζονται με τον τρόπο ανάπτυξης του εμβρύου στη μήτρα. Κατά τις πρώτες έξι εβδομάδες της κύησης, και τα δύο φύλα αναπτύσσονται με τον ίδιο τρόπο. Αρχικά σχηματίζεται ένα πρόπλασμα γεννητικών οργάνων, μια κοινή καταβολή, η οποία στη συνέχεια εξελίσσεται εμφανίζοντας τα αρσενικά ή τα θηλυκά χαρακτηριστικά. Για το λόγο αυτό, οι άντρες έχουν μια μικρή δομή που αντιστοιχεί στη γυναικεία μήτρα, ενώ οι γυναίκες έχουν ινώδεις σωλήνες κοντά στις ωοθήκες, που αντιστοιχούν στους σπερματικούς πόρους των ανδρών.

Γιατί τα στοιχεία εμφανίζονται σε διάφορες καταστάσεις;

Πότε ένα στοιχείο, όπως, π.χ., ο σίδηρος, βρίσκεται σε στερεά, υγρή ή αέρια κατάσταση; Από τι εξαρτάται αυτό;

Τα άτομα του σιδήρου σε θερμοκρασία δωματίου πάλλονται σε σταθερά σημεία σ’ ένα πλέγμα. Δε διαθέτουν αρκετή κινητική ενέργεια, ώστε να απελευθερωθούν από την ηλεκτρομαγνητική δύναμη των γειτονικών τους ατόμων. Όταν, όμως, ο σίδηρος θερμανθεί, τα άτομα δονούνται ταχύτερα και, όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 1.535οC, αποκτούν αρκετή ενέργεια, ώστε να αρχίσουν να μετακινούνται μεταξύ τους – τότε ο σίδηρος ρευστοποιείται και λιώνει. Όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 2.750οC, η ενέργεια των ατόμων είναι τόση, που απελευθερώνονται εντελώς από τα άλλα άτομα, και ο σίδηρος μεταβάλλεται σε αέριο.

Τα σημεία τήξης/πήξης και βρασμού ποικίλλουν από στοιχείο σε στοιχείο, καθώς οι δυνάμεις συνοχής διαφέρουν από μόριο σε μόριο.

Ο αλβινισμός συναντάται σε όλα τα ζωικά είδη;

Υπάρχουν τίγρεις με αλβινισμό, συναντάται όμως το φαινόμενο σε όλα τα ζωικά είδη;

Οι βιολόγοι έχουν καταγράψει ζώα που πάσχουν από το λεγόμενο αλφισμό (ή αλβινισμό ή λευκοπάθεια) σε όλα σχεδόν τα είδη, τόσο σε θηλαστικά, όσο και σε ψάρια, πτηνά, αμφίβια και ερπετά. Ο αλφισμός οφείλεται είτε σε γενετικό σφάλμα ενός γονιδίου είτε σε πρόβλημα μεταβολισμού, που έχει ως κύριο αποτέλεσμα την απουσία μελανίνης στο δέρμα. Επίσης, συναντάμε τον αλφισμό σε όλες τις ανθρώπινες φυλές.

Παρ’ όλο που συναντάται παντού στο ζωικό βασίλειο, ο αλφισμός είναι ένα φαινόμενο σπάνιο στη φύση. Όσα ζώα πάσχουν απ’ αυτόν ζουν σε αντίξοες συνθήκες, μια και τα ομοειδή τους τα αντιμετωπίζουν σαν ξένα. Δυσκολεύονται να βρουν ταίρι και συχνά αποβάλλονται από την αγέλη. Επιπλέον, το ξεχωριστό παρουσιαστικό τους, με το ολόλευκο δέρμα ή τρίχωμα, αποτελεί εύκολο στόχο για τα σαρκοφάγα.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα ζώα με αλφισμό κατά κανόνα αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης –μολονότι δεν έχουν απαραίτητα κόκκινη απόχρωση στην ίριδα–, ενώ διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από καρκίνο, λόγω της έλλειψης μελανίνης.

Πώς προσδιορίζουμε την ηλικία των ζώων;

Ακούμε πολλές φορές για την ηλικία των ζώων, αλλά με ποιον τρόπο την καθορίζουν οι επιστήμονες;

Η μέθοδος εξαρτάται από τη ζωική ομάδα στην οποία αναφερόμαστε. Όταν πρόκειται για πτηνά, αρκεί τις περισσότερες φορές οι ζωολόγοι να ρίξουν μια ματιά στο φτέρωμα και να πουν εάν ένα πτηνό είναι νεαρό, ενήλικο ή ηλικιωμένο. Στα θηλαστικά, η ηλικία προσδιορίζεται συχνά με βάση τη φθορά των δοντιών τους, αν και η μέθοδος δεν είναι πάντοτε ακριβής.

Όταν πρόκειται για ψάρια, οι ιχθυολόγοι διαθέτουν μια αρκετά αξιόπιστη μέθοδο. Τα ψάρια έχουν ένα μικρό ωτόλιθο, γύρω από τον οποίο σχηματίζονται δακτύλιοι από ασβέστιο, όπως οι ετήσιοι δακτύλιοι στους κορμούς των δέντρων. Με βάση τον αριθμό των δακτυλίων του ωτολίθου, συχνά μπορεί κανείς να υπολογίσει την ηλικία του ψαριού, με περιθώριο λάθους ενός έτους.

Υπάρχουν και κάποιες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για ένα μόνο συγκεκριμένο είδος. Για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης πειραματίζονται πάνω σε μια νέα τεχνική για τον υπολογισμό της ηλικίας των αρκτοφαλαινών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ο πυρήνας στο φακό του ματιού της φάλαινας περιέχει ασπαραγικό οξύ, το οποίο διασπάται αργά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Αν τα πειραματικά αποτελέσματα αποδειχτούν σωστά, αυτό θα σημαίνει ότι οι αρκτοφάλαινες ζουν μέχρι 60-70 χρόνια – τα διπλάσια δηλαδή απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα.

Πόσο παλιός είναι ο τροχός;

Πότε ανακαλύφθηκε ο τροχός; Ποιοι τον χρησιμοποίησαν πρώτοι;

Η παλιότερη μαρτυρία για τη χρήση του τροχού βρίσκεται σε πήλινες πινακίδες από τη Μεσοποταμία, ηλικίας 5.500 ετών. Στις πινακίδες αυτές φαίνεται, μεταξύ άλλων, ένας κεραμευτικός τόρνος με έναν τροχό, ο οποίος χρησίμευε για την κατασκευή αγγείων.

Με βάση τα στοιχεία αυτά, κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η αρχική χρήση του τροχού δε σχετιζόταν με τις μεταφορές, αλλά μάλλον με την κατασκευή αγγείων. Άλλοι επιστήμονες, ωστόσο, εμμένουν στην άποψη ότι ο τροχός εφευρέθηκε για την ευκολότερη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών. Αυτή η θεωρία υποστηρίζεται από το γεγονός ότι υπάρχουν εικόνες ηλικίας 5.200 ετών σκαλισμένες σε πέτρα –επίσης στο Ιράκ–, οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι ήδη τότε κατασκευάζονταν δίτροχα πολεμικά άρματα. Τα άρματα αυτά ήταν αποτελεσματικές πολεμικές μηχανές, τις οποίες αντέγραψε αμέσως ο αντίπαλος – κυρίως οι Αιγύπτιοι.

Ο τροχός απέκτησε τεράστια σημασία σ’ αυτούς τους πολιτισμούς, αλλά όχι και σε μέρη όπως η Κεντρική Αμερική. Ο τροχός ήταν γνωστός και εκεί πριν από 5.000 χρόνια, και τον χρησιμοποιούσαν, μεταξύ άλλων, σαν παιδικό παιχνίδι. Ωστόσο, δεν εξελίχθηκε ιδιαίτερα σ’ εκείνη την περιοχή, επειδή δεν υπήρχαν εκεί πολλά κατάλληλα ζώα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως υποζύγια.