admin

Γιατί μοιάζει το σήμα του δολαρίου με S;

Σύμφωνα με μια άποψη, το σήμα του δολαρίου ($) προέρχεται από το σήμα των ισπανικών νομισμάτων πέσο και πιάστρα. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα συνδυασμό του P και του S.

Ξυπνούν οι αρκούδες από τη χειμερία νάρκη;

Τι συμβαίνει όταν οι αρκούδες πέφτουν σε χειμερία νάρκη; Είναι δυνατόν να ξυπνήσουν; Τι ισχύει για τα υπόλοιπα ζώα;

Η χειμερία νάρκη της αρκούδας είναι μια μορφή ύπνου, κατά τη διάρκεια του οποίου οι ζωτικές λειτουργίες ελαχιστοποιούνται. Ενώ, όταν η αρκούδα κοιμάται κανονικά, η καρδιά της χτυπάει με 40-50 παλμούς το λεπτό, κατά τη χειμερία νάρκη πάλλεται μόλις 6–19 φορές το λεπτό. Ακόμα και η λειτουργία των πνευμόνων ελαχιστοποιείται στις 6 ανάσες το λεπτό. Οι αρκούδες έχουν συνήθως θερμοκρασία σώματος 37 βαθμούς, αλλά κατά τη χειμερία νάρκη η θερμοκρασία τους πέφτει στους 32 περίπου βαθμούς. Η σχετικά μικρή πτώση της θερμοκρασία επιτρέπει στην αρκούδα να ξυπνήσει, αν διαισθανθεί, για παράδειγμα, ότι κινδυνεύει.

Η ικανότητα της αφύπνισης ξεχωρίζει την αρκούδα από τα περισσότερα άλλα ζώα που κοιμούνται καθ’ όλο το χειμώνα. Οι σκαντζόχοιροι και οι σκίουροι, για παράδειγμα, δεν πέφτουν σε νάρκη, αλλά σε λήθαργο, οπότε σχεδόν το σύνολο των φυσιολογικών τους λειτουργιών αδρανοποιείται. Η θερμοκρασία του σώματος αυτών των ζώων πέφτει περίπου στους 4 βαθμούς και η λειτουργία της καρδιάς τους μειώνεται από τους 200 στους 5 παλμούς το λεπτό.

Οι αρκούδες, κατά τη χειμερία νάρκη, αξιοποιούν επίσης αποτελεσματικά τις εκκρίσεις τους. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούν τα ούρα για την παραγωγή πρωτεϊνών, αποφεύγοντας έτσι την απώλεια μυϊκής μάζας.

Υπάρχουν άνθρωποι με ουρά;

Έχω ακούσει ότι υπάρχουν άνθρωποι με ουρά. Συμβαίνει κάτι τέτοιο και γιατί;

Υπάρχουν αρκετά βεβαιωμένα παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι στη βάση της σπονδυλικής τους στήλης έχουν μια απόφυση που θυμίζει ουρά. Το φαινόμενο είναι σπάνιο, αλλά όχι άγνωστο, και οι ρίζες του χάνονται στα βάθη της προϊστορίας.

Οι ανθρώπινες ουρές είναι συχνά λείες και σαρκώδεις, με μήκος μόλις ένα χιλιοστό, αλλά υπάρχουν παραδείγματα που έφταναν σε μήκος μέχρι και τα 30 εκατοστά. Οι ουρές αυτές συνήθως δεν έχουν κινητικότητα, αλλά υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις όπου η ουρά περιέχει σπονδύλους και κινείται.

Οι ουρές σχετίζονται κατά πάσα πιθανότητα με την εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους. Κατά γενική ομολογία, οι μακρινοί πρόγονοι των ανθρώπων είχαν ουρά. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα φέρουμε αταβιστικά ίχνη της ουράς αυτής, με τα μικρά συνοστεωμένα οστά του κόκκυγα, στο κατώτερο άκρο του ιερού οστού. Κατά την κύηση, το έμβρυο αναπτύσσει για σύντομο χρονικό διάστημα μια ουρά, η οποία όμως υποχωρεί γρήγορα και κατά τη γέννηση τα ίχνη της έχουν εξαφανιστεί.

Υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με την εμφάνιση ουράς σε ανθρώπους. Η πρώτη υποστηρίζει ότι πρόκειται για εμβρυϊκή ουρά, η οποία για κάποιο λόγο δεν εξαφανίστηκε. Η δεύτερη θεωρία λέει ότι φέρουμε ακόμη στα κύτταρά μας πολλά από τα γονίδια των προγόνων μας και πως, κάτω από ορισμένες συνθήκες, κάποια από αυτά μπορεί να εκδηλωθούν.

Στη σπάνια περίπτωση κατά την οποία γεννιέται ένα παιδί με ουρά, αυτή συνήθως αφαιρείται με μια μικρή χειρουργική επέμβαση. Διαφορετικά, η ουρά μεγαλώνει, όσο το παιδί αναπτύσσεται.

Ονειρεύονται τα ζώα;

Παρατηρώντας το σκιουράκι μου ενώ κοιμόταν, είδα ότι τιναζόταν σαν να ονειρευόταν. Ονειρεύονται τα ζώα, όπως οι άνθρωποι;

Όντως τα ζώα ονειρεύονται και, μάλιστα, τα όνειρά τους είναι αρκετά σύνθετα. Απ’ ό,τι φαίνεται, ενώ κοιμούνται, ανασύρουν από τη μνήμη τους ερεθίσματα που έχουν βιώσει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν Αμερικανοί ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) ύστερα από έρευνες σε ποντίκια.

Οι επιστήμονες μελέτησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των ποντικιών, ενώ τα ζώα ήταν σε εγρήγορση και κατά τη διάρκεια του ύπνου. Παρατήρησαν ότι κατά την ημέρα, όταν έτρεχαν, για παράδειγμα, στον εγκέφαλό τους ενεργοποιούνταν ένα δίκτυο νευρώνων οι οποίοι συνδέονται με τον ιππόκαμπο – μια περιοχή του εγκεφάλου η οποία είναι γνωστό ότι σχετίζεται με τη μνήμη.

Όπως και οι άνθρωποι, τα ποντίκια βιώνουν διάφορες φάσεις του ύπνου: από τον ελαφρύ ύπνο μέχρι το λεγόμενο ύπνο REM (Rapid Eye Movement). Οι άνθρωποι ονειρεύονται σχεδόν πάντα κατά τη φάση του ύπνου REM. Στη συγκεκριμένη έρευνα, οι επιστήμονες μελέτησαν πάνω από 40 περιπτώσεις ύπνου REM στα κοιμισμένα ποντίκια και ανακάλυψαν ότι, σε πολλές περιπτώσεις, στον εγκέφαλό τους εμφάνιζε δραστηριότητα στην ίδια περιοχή που ήταν ενεργή όταν έτρεχαν. Η εγκεφαλική δραστηριότητα ήταν τόσο όμοια με εκείνη που είχαν παρατηρήσει όταν τα ποντίκια ήταν σε εγρήγορση, που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ζώα όντως ονειρεύονται και ότι τα όνειρά τους συνδέονται με πραγματικές εμπειρίες.

Μπορεί κανείς να φωτογραφίσει μια μαύρη τρύπα;

Είναι δυνατόν να φωτογραφηθεί μια μαύρη τρύπα στο Σύμπαν;

Κανονικά, δεν μπορούμε να φωτογραφίσουμε μια μαύρη τρύπα, αφού ούτε καν το φως δεν μπορεί να διαφύγει από τη βαρυτική της έλξη. Ωστόσο, αντιληφθούμε τη παρουσία της παρατηρώντας την επίδραση που ασκεί με την αδυσώπητη έλξη της στην ύλη που τη περιβάλλει.

Πριν από μερικά χρόνια, Αμερικανοί αστρονόμοι παρατήρησαν αέρια να στροβιλίζονται με όλο και μεγαλύτερες ταχύτητες κοντά στο κέντρο του γαλαξία Μ84. Ο υπολογισμός της ταχύτητας περιστροφής των αερίων, όπως αποτυπώνεται σε αυτή την εικόνα, αποτελεί σαφή ένδειξη για την ύπαρξη μιας κολοσσιαίας μαύρης τρύπας, με μάζα 300 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου. Εάν δεν υπήρχε η μαύρη τρύπα, η γραμμή θα ήταν σχεδόν κατακόρυφη και δε θα έμοιαζε με τμήμα από καρδιογράφημα!

Ποιος ήταν ο μικρότερος δεινόσαυρος;

Αν εξαιρέσουμε τα μικρά των δεινοσαύρων, το πιο μικρόσωμο είδος που βρέθηκε ποτέ είναι ο Κομψόγναθος. Τα ενήλικα άτομα δεν ξεπερνούσαν τα 70-75 εκατοστά και είχαν βάρος περίπου τρία κιλά – όχι περισσότερο από μια καλοθρεμμένη κότα.

Δίνεται χάρη στους θανατοποινίτες, αν δε λειτουργήσει ο «εξοπλισμός»;

Λέγεται ότι οι θανατοποινίτες έπαιρναν χάρη, αν κάτι πήγαινε στραβά κατά την εκτέλεσή τους. Πρόκειται για αλήθεια ή μύθο;

Πρακτικά, λίγες είναι οι πιθανότητες να γλιτώσει κανείς από το δήμιο. Στις ΗΠΑ υπάρχουν αρκετά παραδείγματα εκτελέσεων όπου κάτι πήγε στραβά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει την τελική έκβαση.

Ωστόσο, αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που κάποιοι μελλοθάνατοι γλίτωσαν την εκτέλεση, ακριβώς επειδή επιβίωσαν από τον απαγχονισμό. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του John Smith, ο οποίος επρόκειτο να εκτελεστεί στην Αγγλία το 1705. Η πτώση από την αγχόνη δεν προκάλεσε ρήξη του αυχένα του και, αφού σφάδαζε επί ένα τέταρτο, οι θεατές άρχισαν να διαμαρτύρονται. Τότε, κατέβασαν το Smith από την αγχόνη και αργότερα του δόθηκε χάρη.

Ωστόσο, το πιο γνωστό παράδειγμα εκτέλεσης που πήγε στραβά είναι ο παραλίγο απαγχονισμός του John Lee, στις 23 Φεβρουαρίου του 1885, πάλι στην Αγγλία. Παρά τους λεπτομερείς ελέγχους, η καταπακτή φράκαρε τρεις φορές. Τελικά, η ποινή του Lee, ο οποίος είχε καταδικαστεί για φόνο, μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ο John Lee ορκιζόταν πως ήταν αθώος και πως όλα αυτά οφείλονταν σε θεϊκή επέμβαση. Τελικά, το 1907 αφέθηκε ελεύθερος και πιστεύεται ότι μετανάστευσε στις ΗΠΑ.

Πεθαίνει κανείς από «ραγισμένη» καρδιά;

Υπάρχει πιθανότητα να πεθάνει κάποιος από ερωτική απογοήτευση;

Μπορεί η μεγάλη στενοχώρια να αποβεί μοιραία; Νέες έρευνες τείνουν στο συμπέρασμα ότι η ερωτική απογοήτευση είναι πιθανό να οδηγήσει σε πραγματικά καρδιολογικά προβλήματα, τα οποία, στη χειρότερη των περιπτώσεων, μπορεί να καταλήξουν ακόμη και στο θάνατο. Ο ειδικός καρδιολόγος Ilan Wittstein του πανεπιστημίου John Hopkins των ΗΠΑ, μαζί με μια ομάδα ερευνητών, απέδειξε ότι η υπερβολική συναισθηματική φόρτιση, που συχνά ακολουθεί τη διακοπή μιας ερωτικής σχέσης, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της καρδιάς.

Ο Wittstein παρατήρησε ότι σε ορισμένες γυναίκες που παρουσίασαν στηθάγχη οι ορμόνες του στρες είχαν αυξηθεί δραματικά. Οι ορμόνες αυτές έχουν τοξική επίδραση στην καρδιά και μπορούν να παραλύσουν το μυοκάρδιο, έτσι ώστε ο «ασθενής» να παρουσιάσει συμπτώματα που έχουν χαρακτηριστικά καρδιακού επεισοδίου. Οι γυναίκες αυτές είχαν όλες βιώσει μια βαριά συναισθηματική απώλεια, η οποία οφειλόταν κυρίως σε ερωτική απογοήτευση. Ο Ilan Wittstein αποκαλεί το φαινόμενο αγχογενή μυοκαρδιοπάθεια ή –στην καθομιλουμένη– «σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς».

Ποια φυλή είναι η αρχαιότερη;

Ο άνθρωπος εξαπλώθηκε στη Γη και εξελίχθηκε σε πολλές φυλές. Γνωρίζουμε ποια είναι η παλιότερη;

Το ζήτημα ποια είναι η παλαιότερη και πλέον αρχέγονη ανθρώπινη φυλή έχει πυροδοτήσει από παλιά πολλές διαφωνίες και αμφισβητήσεις ανά τον κόσμο. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα ερώτημα πολύ δύσκολο να απαντηθεί.

Αν θελήσουμε, παρ’ όλα αυτά, να δώσουμε μια απάντηση, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το αναμφισβήτητο δεδομένο ότι η πρώτη ρίζα του φυλογενετικού δέντρου του ανθρώπου βρίσκεται στην Αφρική. Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, ο άνθρωπος μετανάστευσε από την Αφρική πριν από περίπου 100.000 χρόνια και εξαπλώθηκε σταδιακά σε όλο τον κόσμο. Ορισμένοι από τους προγόνους μας παρέμειναν στην Αφρική και πιθανόν εκείνοι να άλλαξαν πολύ λιγότερο, αφού παρέμειναν στο ίδιο περιβάλλον όλο αυτό το διάστημα.

Με γνώμονα τη γενετική, μια καλή υποψηφιότητα για την αρχαιότερη φυλή του κόσμου είναι αυτή των Βουσμάνων Σαν, που ζουν στις σαβάνες της νότιας Αφρικής. Οι άντρες των Σαν φέρουν την πιο παλαιά εκδοχή του χρωμοσώματος Υ από όλες τις φυλές του πλανήτη. Επίσης, το μιτοχονδριακό DNA των γυναικών της φυλής, το οποίο κληροδοτείται αμετάβλητο από μητέρα σε κόρη, συγκαταλέγεται μεταξύ των παλαιότερων που γνωρίζουμε. Παρ’όλα αυτά, τα χαρακτηριστικά των Σαν θα μπορούσαν εκ πρώτης όψεως να θεωρηθούν αρκετά σύγχρονα από εξελικτικής απόψεως. Ωστόσο, αρχαιολογικά ευρήματα κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι η ίδια μορφή πολιτισμού υπάρχει στην περιοχή εδώ και 30.000 χρόνια – πολύ πριν από την αυγή οποιουδήποτε ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Μισούν οι γάτες το νερό;

Έχω παρατηρήσει, σε αρκετές περιπτώσεις, ότι οι γάτες αντιδρούν πολύ έντονα όταν βρέχονται. Απεχθάνονται όλες οι γάτες το νερό, και γιατί;

Δεν αληθεύει ότι όλες οι γάτες απεχθάνονται το νερό. Ένα παράδειγμα για του λόγου το αληθές είναι η τουρκική γάτα Βαν, που ζει στις όχθες της λίμνης Βαν, στη νοτιοανατολική Τουρκία. Αυτό το είδος λατρεύει το υγρό στοιχείο και δε διστάζει, μάλιστα, να βουτάει στα νερά της λίμνης.

Το γεγονός ότι πολλές οικόσιτες γάτες διατηρούν μια προβληματική σχέση με το νερό είναι πιθανότατα ζήτημα κρύου και ζέστης. Το τρίχωμα της γάτας είναι πολύ ξηρό, και έτσι, όταν έρθει σε επαφή με το νερό, μουσκεύει αμέσως, με αποτέλεσμα να χάνει τις θερμομονωτικές του ιδιότητες.

Για τις γάτες που ζουν σε τροπικές περιοχές αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Όμως, οι γάτες που ζουν σε εύκρατες ζώνες δεν έχουν την πολυτέλεια απώλειας θερμότητας με τέτοιο τρόπο. Φαίνεται μάλιστα ότι υπάρχει μια τάση, όσο πλησιάζουμε στον ισημερινό, τόσο πιο πολύ να χαίρονται οι γάτες το νερό.

Οι οικόσιτες γάτες προέρχονται από πολλές διαφορετικές άγριες φυλές. Όσες κατάγονται από την ευρωπαϊκή αγριόγατα και ζουν σε εύκρατες περιοχές έχουν κληρονομήσει τη φοβία για το νερό από τους προγόνους τους. Αυτό ισχύει ακόμη και αν έχουν μετακομίσει σε πιο θερμά μέρη. Οι περισσότερες γάτες που συναντάμε στα δικά μας γεωγραφικά πλάτη προέρχονται από την ευρωπαϊκή αγριόγατα, και γι’ αυτό κρατούν τις αποστάσεις τους από το μπάνιο. Άλλες φυλές, όμως, κατάγονται από τη αφρικανική αγριόγατα της Νουβίας, η οποία προέρχεται από τις ερήμους της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και δε φοβάται το νερό. Επίσης, παίζει ρόλο και η συνήθεια. Οι γάτες, π.χ., που παίρνουν μέρος σε καλλιστεία ζώων πρέπει να ανέχονται το μπανιάρισμα σε τακτά διαστήματα – κάτι που επιτυγχάνεται, αν το έχουν συνηθίσει από μικρή ηλικία.