admin

Γιατί θεωρείται μαγικός ο αριθμός 7;

Ο αριθμός 7 παίζει έναν ειδικό ρόλο σε πολλές και διάφορες περιπτώσεις. Πώς προέκυψε αυτό και γιατί;

Η μαγεία του αριθμού 7 πάει πολύ πίσω στο χρόνο. Ο αρχαιότερος γνωστός πολιτισμός που πίστευε στη μαγεία του 7 ήταν ο σουμεριακός-βαβυλωνιακός πολιτισμός (περίπου 3.000-1.500 π.Χ.), στην περιοχή του σημερινού Ιράκ. Στη μυθολογία των Σουμερίων, ο αριθμός εμφανιζόταν πολλές φορές και, μάλιστα, ήταν πολλοί οι θεοί που σχημάτιζαν επταμελείς ομάδες θεών. Η εβδομάδα των επτά ημερών, όπως την ξέρουμε σήμερα, είναι επίσης επινόηση του σουμεριακού-βαβυλωνιακού πολιτισμού.

Δε γνωρίζουμε με βεβαιότητα γιατί ειδικά ο αριθμός 7 είχε ιδιαίτερη αξία για τους Σουμέριους και τους Βαβυλώνιους. Το πιο πιθανό είναι, ωστόσο, ότι οι Σουμέριοι, από αρχαιοτάτων χρόνων, είχαν στηρίξει τη γνώση και τη χρήση του αριθμού 7 σε διάφορα φυσικά φαινόμενα. Ίσως να ήταν τα 7 χρώματα του ουράνιου τόξου ή οι 7 «πλανήτες» που ήταν γνωστοί τότε, δηλαδή ο Ήλιος, η Σελήνη, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος.

Έκτοτε, πολλοί πολιτισμοί και θρησκείες υιοθέτησαν το μαγικό αριθμό 7. Για παράδειγμα, το μεγαλείο της Ρώμης –σύμφωνα με τη ρωμαϊκή μυθολογία– θεμελιώθηκε από τους επτά πρώτους βασιλιάδες της πόλης, ενώ ο Αλλάχ –σύμφωνα με τον ισλαμισμό– δημιούργησε 7 ουρανούς, τον έναν πάνω από τον άλλον.

Ποια είναι η θερμοκρασία του διαστήματος;

Το απώτερο διάστημα είναι ένα κενό, δηλαδή τίποτα. Ακούμε, ωστόσο, πολλές φορές ότι κάνει πολύ κρύο στο διάστημα. Πώς μπορεί όμως το τίποτα να έχει θερμοκρασία;

Το απόλυτο κενό είναι μια ιδεατή κατάσταση, που δεν ισχύει πουθενά, ούτε και στο διάστημα. Παρ’ όλο που οι αποστάσεις μεταξύ άστρων, γαλαξιών κτλ. είναι τεράστιες και ο χώρος ανάμεσά τους πολύ περισσότερο «άδειος» ακόμη και από το καλύτερο κενό που μπορούμε να φτιάξουμε στο εργαστήριο, εμπεριέχει εντούτοις ορισμένα σωματίδια. Εκτός αυτού, ο χώρος στο διάστημα διαπερνάται και από διάφορες μορφές ακτινοβολίας. Εάν τοποθετήσουμε κάποιο φυσικό αντικείμενο στο σχεδόν κενό διάστημα, θα αποκτήσει σταδιακά μια θερμοκρασία, η οποία θα εξαρτάται από το πόση ακτινοβολία εκπέμπει ή/και απορροφά, καθώς και από το πόσο κοντά σε άλλες πηγές θερμότητας βρίσκεται. Αν υποθέσουμε ότι το αντικείμενο έχει τοποθετηθεί πολύ μακριά από τέτοιες πηγές ακτινοβολίας και θερμότητας, η θερμοκρασία του θα πέσει σταδιακά στους 3 βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί Κελσίου ή 0 βαθμοί Κέλβιν). Αυτό σημαίνει πως η θερμοκρασία στο απώτερο διάστημα είναι περίπου 3 βαθμοί Κέλβιν.

Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι αυτή η θερμοκρασία είναι η θερμοκρασία που αντιστοιχεί στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, που εκπέμφθηκε στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας του σύμπαντος και αποτελεί το θερμικό υπόλειμμα του υπέρθερμου παρελθόντος του.

Δε θα έπρεπε να είναι φωτεινός ο νυχτερινός ουρανός;

Αν το σύμπαν είναι άπειρο, δε θα έπρεπε να υπάρχουν άπειρα άστρα και, κατά συνέπεια, ένας φωτεινός νυχτερινός ουρανός;

Πραγματικά, εάν υποθέσουμε ότι το σύμπαν είναι άπειρο σε ηλικία και διαστάσεις και περιέχει άπειρο αριθμό άστρων, τότε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση του ουρανού και αν κοιτούσαμε, το βλέμμα μας θα έπρεπε να πέφτει σε κάποιο άστρο. Ο ουρανός στη διάρκεια της νύχτας θα έπρεπε να φεγγοβολά. Προφανώς, αυτό δε συμβαίνει. Αυτή η αντίφαση, γνωστή ήδη από το 16ο αιώνα, έμεινε γνωστή ως παράδοξο του Olbers, από το όνομα του αστρονόμου που τη μελέτησε δύο αιώνες αργότερα.

Η καλύτερη λύση που έχει δοθεί σ’ αυτό το παράδοξο έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ηλικία του σύμπαντος είναι πεπερασμένη, όπως ακριβώς και η ταχύτητα του φωτός. Σύμφωνα με τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, το σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, και έκτοτε διαστέλλεται συνεχώς. Ακόμα κι αν το σύμπαν είναι άπειρο, μόνο ένα μικρό κομμάτι του είναι ορατό σ’ εμάς: εκείνο που αντιστοιχεί στην απόσταση που διήνυσε το φως από τη δημιουργία του, δηλαδή περίπου 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Φωτεινές πηγές που ενδεχομένως βρίσκονται σε μεγαλύτερες αποστάσεις δεν είχαν ακόμη το χρόνο για να στείλουν σ’ εμάς το φως τους, που θα τις έκανε ορατές.

Πώς μπορούν τα έντομα να κινούν τα φτερά τους τόσο γρήγορα;

Τα έντομα μπορούν να φτερουγίζουν πολύ πιο γρήγορα από τα πουλιά. Γιατί;

Τα έντομα κινούν τα φτερά τους με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι τα πουλιά. Τα πουλιά πετούν με άμεση πτήση, καθώς οι πτητικοί τους μύες είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τα φτερά. Με την τεχνική αυτή, οι μεγάλοι πτητικοί μύες, οι οποίοι κινούν τα φτερά προς τα κάτω, πρέπει να κάνουν όλη την κίνηση του φτερουγίσματος. Αυτό απαιτεί χρόνο, και το ίδιο απαιτεί και η προσαρμογή των νεύρων για το ίδιο το φτερούγισμα.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα έντομα πετούν με έμμεση πτήση, που σημαίνει ότι οι μύες τους δεν είναι συνδεδεμένοι με τα φτερά. Σε ένα κουνούπι, για παράδειγμα, τα φτερά είναι δύο χαλαρές πλάκες, συνδεδεμένες με «μεντεσέδες» στον εξωτερικό σκελετό του εντόμου. Οι μύες επηρεάζουν το σκελετό ώστε αυτός να αλλάζει σχήμα, και έτσι τα φτερά αρχίζουν να ανεβοκατεβαίνουν. Το εσώτερο τμήμα των φτερών δε χρειάζεται να κινηθεί πολύ. Αρκεί να συσπαστούν λίγο οι μύες. Αυτό γίνεται πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι η μεγαλύτερη κίνηση που απαιτούν τα φτερουγίσματα ενός πουλιού.

Χάρη σε αυτή την τεχνική, πολλά έντομα μπορούν να κάνουν μέχρι και 200 φτε-ρουγίσματα το δευτερόλεπτο και ορισμένα –π.χ. τα κουνούπια– μπορούν να φτάσουν και τα 1.000. Συγκριτικά αναφέρουμε τα κολιμπρί, που καταφέρνουν μέχρι και 90 φτερουγίσματα το δευτερόλεπτο.

Υπάρχει νανισμός στο ζωικό βασίλειο;

Ο νανισμός είναι αρκετά συνηθισμένος στους ανθρώπους. Εμφανίζεται όμως και στα ζώα;

Άτομα που, για κάποιο λόγο, είναι πολύ πιο μικρόσωμα από τα ομοειδή τους, απαντώνται συχνά και ανάμεσα στα ζώα, όπως και στους ανθρώπους. Στη φύση, όμως, αυτά τα άτομα δυσκολεύονται ιδιαίτερα να επιβιώσουν, σε σχέση με τα ζώα κανονικών διαστάσεων, και πεθαίνουν πρόωρα ή γίνονται λεία των αρπακτικών.

Υπάρχουν όμως και ζώα που, λόγω κάποιας γενετικής μετάλλαξης, είναι αφύσικα μικρόσωμα, και τα οποία ο άνθρωπος χρησιμοποίησε για την αναπαραγωγή διαφόρων τύπων οικόσιτων ζώων που υπάρχουν. Αυτό ισχύει, π.χ., για το αργεντίνικο άλογο Falabella, το ύψος της ράχης του οποίου μερικές φορές δεν ξεπερνάει το μισό μέτρο. Πρόγονος του Falabella λέγεται ότι είναι ένα άλογο-νάνος, που ζούσε στην Αργεντινή το 19ο αιώνα. Άλλα μικροσκοπικά άλογα προήλθαν είτε από αναπαραγωγή βραχύσωμων ατόμων είτε από τα πόνι του Σέτλαντ, τα οποία είναι η πιο μικρόσωμη ράτσα αλόγων που υπάρχει στη φύση.

Το πόνι του Σέτλαντ κατάγεται, πιθανότατα, από κανονικά άλογα, που μεταφέρθηκαν κάποτε στα νησιά Σέτλαντ. Λόγω των δύσκολων κλιματικών συνθηκών που επικρατούν εκεί και της περιορισμένης τροφής, η φυσική επιλογή ευνόησε τα πιο μικρόσωμα άλογα.

Αυτό το φαινόμενο, δηλαδή να προκύψει μια μικρόσωμη ράτσα από κανονικά ζώα, είναι συνηθισμένο στο ζωικό βασίλειο. Οι παραλλαγές αυτές, οι οποίες ονομάζονται επίσης νάνες φυλές, απαντώνται συνήθως σε μικρά νησιά, όπου οι συνθήκες ζωής δίνουν ένα πλεονέκτημα στα μικρόσωμα άτομα. Αυτό παρατηρείται, μεταξύ άλλων, σε πολλές περιοχές της Ινδονησίας.

Πώς τροχίζονται τα διαμάντια;

Το διαμάντι είναι το πιο σκληρό από όλα τα γνωστά υλικά και χρησιμοποιείται για να τροχίζουμε άλλα πράγματα. Πώς όμως τροχίζονται τα ίδια τα διαμάντια;

Επειδή το διαμάντι είναι τόσο σκληρό, μπορεί να τροχιστεί μόνο με ένα άλλο διαμάντι. Στην πράξη, χρησιμοποιείται διαμαντόσκονη αναμεμειγμένη με ελαιόλαδο. Το μείγμα τοποθετείται σε ένα δίσκο, που περιστρέφεται με 2.800 στροφές το λεπτό.

Το ότι μπορούμε να τροχίσουμε ένα διαμάντι οφείλεται στο γεγονός ότι η σκληρότητα του ορυκτού ποικίλλει και εξαρτάται, μάλιστα, από το συγκεκριμένο σημείο που τροχίζουμε. Το διαμάντι είναι ένα κρυσταλλικό υλικό και, κατά το τρόχισμά του, εκμεταλλευόμαστε τις φυσικές σχισμές που έχει στις επιφάνειές του. Σε κάποια σημεία της επιφάνειάς του είναι πιο σκληρό απ’ ό,τι σε άλλα σημεία. Στη διαμαντόσκονη που χρησιμοποιούμε, υπάρχουν πάντα ορισμένοι κόκκοι που είναι πιο σκληροί από το διαμάντι που επεξεργαζόμαστε, και γι’ αυτό μπορούμε να το τροχίσουμε. Αυτή η διαφοροποίηση στη σκληρότητα είναι επίσης και ο λόγος που μπορούμε να κονιορτοποιήσουμε ένα διαμάντι. Αν ένα διαμάντι υποστεί πίεση υπό μια πολύ συγκεκριμένη γωνία, τότε είναι εκπληκτικά εύθραυστο.

Τα περισσότερα διαμάντια που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία έχουν υποστεί επεξεργασία. Κατά τα άλλα, για το τρόχισμα, το κόψιμο ή το στίλβωμα, χρησιμοποιούνται ακατέργαστα ή χαμηλής αξίας διαμάντια. Λιγότερο από το ένα τρίτο όλων των διαμαντιών είναι τόσο υψηλής ποιότητας, ώστε να γίνουν κοσμήματα.

Στην πραγματικότητα, το διαμάντι δεν είναι παρά καθαρός άνθρακας, που όμως έχει εκτεθεί σε συνθήκες εξαιρετικά μεγάλης πίεσης και θερμοκρασίας, βαθιά μέσα στο υπέδαφος.

Μπορεί το νερό να εξατμιστεί εντελώς μόνο του;

Γιατί εξατμίζεται το νερό αργά σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ ξέρουμε ότι κανονικά εξατμίζεται στους 100 βαθμούς Κελσίου;

Για να εξατμιστεί το νερό, πρέπει μεμονωμένα μόρια να υπερνικήσουν την ηλεκτρομαγνητική έλξη από τα άλλα μόρια.

Αυτό απαιτεί ενέργεια και, όταν η θερμοκρασία φτάσει τους 100 βαθμούς Κελσίου, η ενέργεια είναι αρκετή ώστε να μεταπηδήσουν τα μόρια σε αέρια κατάσταση. Το ότι το νερό, παρ’ όλα αυτά, εξατμίζεται αργά ακόμη και στους 20 βαθμούς οφείλεται στο ότι ορισμένα μόρια επιταχύνουν όσο χρειάζεται για να απελευθερωθούν. Η θερμοκρασία του νερού δεν αντιστοιχεί στην ενέργεια του κάθε μεμονωμένου μορίου, αλλά στο μέσο όρο ενέργειας ενός τεράστιου αριθμού μορίων. Αν όλα τα μόρια είχαν ακριβώς την ίδια χαμηλή ενέργεια, κανένα μόριο δε θα είχε αρκετή ταχύτητα για να εγκαταλείψει τα υπόλοιπα, κι έτσι δε θα προέκυπτε εξάτμιση.

Το νερό, όμως, περιέχει μόρια που έχουν πολύ διαφορετικές ταχύτητες, και ανάμεσά τους υπάρχουν κάθε στιγμή ορισμένα μεμονωμένα μόρια που έχουν αρκετά υψηλή ενέργεια για να απελευθερωθούν. Όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο ταχύτερη είναι συνολικά η εξάτμιση.

Ποιο ζώο έχει τα περισσότερα παράσιτα;

Η γκρίζα φάλαινα, που ζει στον Ειρηνικό ωκεανό, έχει τα περισσότερα παράσιτα από κάθε άλλο ζώο. Μια ενήλικη γκρίζα φάλαινα οργώνει τους ωκεανούς μεταφέ-ροντας συνήθως ένα υπέρβαρο 100 – 200 κιλών από θυσανόποδα, που της τρυπούν το δέρμα και κολλάνε πάνω της, καθώς και μέχρι 100.000 ψείρες των φαλαινών.

Πόσο μακριά πετούν τα χελιδονόψαρα;

Με ιδανικές συνθήκες ανέμου, τα χελιδονόψαρα μπορούν να πετάξουν εκατοντάδες μέτρα. Κι αυτό χάρη στα μακριά μπροστινά τους πτερύγια, που ανοίγουν όταν πηδούν έξω από το νερό. Τα χελιδονόψαρα, που φτάνουν σε μήκος τα 45 εκατοστά, πετούν για να αποφύγουν τους εχθρούς τους.

Πόσο γρήγορα περιστρέφεται η Γη;

Ως γνωστόν, η Γη κάνει μια πλήρη περιστροφή σε 24 ώρες. Όσον αφορά την ταχύτητα, αυτό εξαρτάται από το γεωγραφικό πλάτος. Σε απόσταση δέκα μέτρων από τους πόλους, η ταχύτητα είναι μόλις 2,62 μέτρα την ώρα, ενώ στον ισημερινό είναι 1.674 χιλιόμετρα την ώρα.