admin

Αν το διαμάντι είναι το πιο σκληρό ορυκτό, ποιο είναι το πιο μαλακό;

Το πιο μαλακό ορυκτό είναι ο τάλκης. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι τόσο γνωστό στη φυσική του μορφή, οι περισσότεροι από εμάς το γνωρίζουμε από τη λευκή πούδρα, το ταλκ, με την οποία οι γονείς πουδράρουν τα μωρά τους στα ευαίσθητα σημεία και ορισμένοι αθλητές τα χέρια τους. Από γεωλογικής άποψης, ο τάλκης είναι ένα πυριτικό ορυκτό πλούσιο σε μαγνήσιο, που περιέχει και ελάχιστο νερό.

Η σκληρότητα των ορυκτών μετράται με την κλίμακα Mohs που φέρει το όνομα του επινοητή της, του Γερμανού ορυκτολόγου Friedrich Mohs. Στην αρχή της κλίμακας βρίσκεται ο τάλκης, με τιμή 1, και στο τέλος το διαμάντι, με τιμή 10. Το χαρακτηριστικό της κλίμακας Mohs είναι πως κάθε ορυκτό χαράζει την επιφάνεια των προηγούμενων και χαράζεται από τα επόμενα. Ορυκτά με τιμή χαμηλότερη του 3 μπορούν να χαραχτούν με το νύχι – επομένως και ο τάλκης. Τα ορυκτά που χαράσσονται με μαχαίρι έχουν τιμή γύρω στο 6.

Ο τάλκης δημιουργείται από το μετασχηματισμό άλλων ορυκτών πλούσιων σε μαγνήσιο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Το ορυκτό βρίσκεται σε φυσική μορφή σε πολλά σημεία του πλανήτη μας και κατόπιν επεξεργασίας αξιοποιείται εμπορικά. Μάλιστα, είναι πολλαπλών χρήσεων. Χρησιμοποιείται στη βιομηχανία χάρτου, κεραμικών, ελαστικών και μονωτικών. Χρησιμεύει επίσης ως προσθετικό στην κατασκευή χρωμάτων και σε ορισμένα τρόφιμα.

Τα ορυκτά ταξινομούνται με βάση τη σκληρότητά τους

Η κλίμακα Mohs ταξινομεί τα ορυκτά με βάση τη σκληρότητά τους, με τιμές από το 1 για το πιο μαλακό έως το 10 για το πιο σκληρό.

Ορυκτό / Σκληρότητα
Τάλκης 1
Γύψος 2
Ασβεστίτης 3
Φθορίτης 4
Απατίτης 5
Άστριοι 6
Χαλαζίας 7
Τοπάζι 8
Κορούνδιο 9
Διαμάντι 10

Μπορεί ένας ιός να αυτοαναπαραχθεί;

Οι ιοί είναι πολύ ιδιαίτεροι και αποτελούν τη μεταβατική μορφή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, έτσι κι ένας ιός περιέχει γονίδια που καθορίζουν τη μορφή και τη συμπεριφορά του. Μέσω μεταλλάξεων των γονιδίων μπορεί να αναπτυχθεί και να μετασχηματιστεί σε άλλες μορφές. Εξαιτίας αυτής της ιδιότητάς του οι επιστήμονες αποκαλούν συχνά έναν ιό «μορφή ζωής».

Ωστόσο, ο ιός διαφέρει από τους ζωντανούς οργανισμούς επειδή για να αναπαραχθεί εξαρτάται απόλυτα από το κύτταρο του οργανισμού στον οποίο έχει εισέλθει. Εκτός κυττάρων λοιπόν είναι νεκρός. Ζωντανεύει μόλις έρθει σε επαφή και μολύνει ένα κύτταρο.

Πώς προκύπτει η ομίχλη θαλάσσης;

Η ομίχλη της θάλασσας είθισται να γλιστρά αθόρυβα από τη θάλασσα προς τις ακτές κατά τη διάρκεια της ημέρας, κυρίως τις καθαρές ανοιξιάτικες ή καλοκαιρινές μέρες. Δημιουργείται πάνω από τη θάλασσα και ο άνεμος τη μεταφέρει στην ξηρά μαζί με τη θαλασσινή θερμοκρασία.

Συχνά, την άνοιξη και το πρώιμο καλοκαίρι, ένας μαλακός αέρας πνέει πάνω από μια ψυχρότερη θαλάσσια μάζα. Στα κατώτερα στρώματά του η θερμοκρασία πέφτει, προσεγγίζοντας αυτή της θάλασσας. Ο αέρας που έχει ψυχρανθεί δεν περιέχει πλέον την ίδια ποσότητα υδρατμών. Υδρατμοί βέβαια υπάρχουν, ενώ με τον αέρα δημιουργούνται μικρά σταγονίδια νερού που λόγω του μικροσκοπικού μεγέθους τους μόλις και πέφτουν προς τα κάτω.

Το φαινόμενο βασίζεται στην ίδια αρχή με αυτή της απλής δημιουργίας νεφών. Η ομίχλη δεν είναι παρά ένα νέφος που αιωρείται ακριβώς πάνω από τη θάλασσα. Στην περίπτωση που δημιουργείται εξαιτίας της ψύξης ενός κινούμενου αέριου στρώματος πάνω από μια ψυχρότερη θαλάσσια επιφάνεια έχουμε την ομίχλη θαλάσσης. Ο άνεμος σπρώχνει την ομίχλη προς την ξηρά. Το ίδιο μπορεί να συμβεί όταν ένα μεγαλύτερο σύστημα ανέμων φυσά την ομίχλη από τη θάλασσα προς την ξηρά. Η ομίχλη εξαφανίζεται μόλις ο άνεμος αλλάξει φορά.

Η κλασική θαλάσσια ομίχλη εμφανίζεται κυρίως τις μέρες που αρχικά δείχνουν ηλιόλουστες και με άπνοια. Η υπερθέρμανση που προκαλείται πάνω από την ξηρά ανυψώνει τον αέρα που έχει ζεσταθεί, τραβώντας τον αέρα τη θάλασσας προς την ακτή. Τις μεσημεριανές ώρες ο αέρας έχει πλέον προσεγγίσει για τα καλά τη στεριά, σκεπάζοντάς τη με τη ψυχρή ομίχλη και ενίοτε προκαλώντας πτώση της θερμοκρασίας έως και 10-15ºC. Στη συνέχεια όμως, όταν το έδαφος έχει πλέον θερμανθεί από τον ήλιο, η ομίχλη θαλάσσης αραιώνει και σταδιακά εξατμίζεται.

Γιατί μερικά ψάρια παράγουν ηλεκτρισμό;

Ορισμένα ψάρια αντιλαμβάνονται τον ηλεκτρισμό και άλλα τον παράγουν. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Κάποια είδη ψαριών μπορούν να προκαλέσουν ηλεκτρική εκκένωση αρκετών εκατοντάδων βολτ. Αυτό ισχύει, μεταξύ άλλων, για το ηλεκτρικό χέλι, το ηλεκτρικό γατόψαρο, ορισμένα σαλάχια και αρκετούς σκαρμούς. Και άλλα βέβαια μπορούν να προκαλέσουν ηλεκτρική εκκένωση, πλην όμως ασθενέστερη. Με τον τρόπο αυτό τα ψάρια προσπαθούν, αφενός, να προστατευτούν από τους θηρευτές τους και, αφετέρου, να αναισθητοποιήσουν τα θηράματά τους.

Τα ηλεκτρικά ψάρια διαθέτουν ένα ηλεκτρικό όργανο που αποτελείται από εξειδικευμένα μυϊκά και νευρικά κύτταρα. Πρόκειται για απλά μυοκύτταρα που λειτουργούν επίσης με ηλεκτρικές εκκενώσεις. Σε αυτό το ηλεκτρικό όργανο τα μυοκύτταρα, που ονομάζονται ηλεκτροκύτταρα, έχουν χάσει την ικανότητά τους να συστέλλονται και το ηλεκτρικό δυναμικό τους έχει ενισχυθεί.

Στο ηλεκτρικό χέλι που ζει στον Αμαζόνιο, το μήκος του οποίου μπορεί να φτάσει τα 2,5 μέτρα, το μισό μυϊκό σύστημα έχει μετατραπεί σε ηλεκτρικό όργανο. Το ρεύμα δε που μπορεί συνολικά να παραγάγει μπορεί να ανέλθει έως τα 600 βολτ. Το ηλεκτρικό μυϊκό όργανο του ψαριού διαπερνά ολόκληρο το σώμα του και είναι διατεταγμένο σε χιλιάδες πλάκες, καθεμιά από τις οποίες μπορεί να δώσει 1/10 του βολτ.

Πολλά άλλα ψάρια έχουν στο σώμα τους αισθητήριους υποδοχείς για τον ηλεκτρισμό, οι οποίοι διακρίνονται σε δύο είδη: τους ληκυθοειδείς, που παρέχουν παθητική ηλεκτρική αίσθηση, και τους σωληνοειδείς, που δημιουργούν ενεργητική ηλεκτρική αίσθηση. Η παθητική ηλεκτρική αίσθηση επιτρέπει στο ψάρι να συλλαμβάνει ασθενή ηλεκτρικά πεδία από άλλους ζώντες οργανισμούς. Ορισμένα είδη καρχαριών, για παράδειγμα, μπορούν και αντιλαμβάνονται τον ηλεκτρισμό θηραμάτων που κρύβονται μισοθαμμένα στην άμμο του πυθμένα.

Αντίθετα, με την ενεργητική ηλεκτρική αίσθηση το ψάρι δημιουργεί γύρω του ασθενές ηλεκτρικό πεδίο, όπως οι μαγνητικές γραμμές που προκαλούνται γύρω από ένα μαγνήτη. Εν προκειμένω, καταγράφονται οι διαταραχές του πεδίου όταν κάποιος άλλος έμβιος οργανισμός εισέλθει σε αυτό.

Τι είναι η κυψέλη καυσίμου;

Η κυψέλη καυσίμου είναι ένα είδος αιώνιας μπαταρίας που χρησιμοποιείται κυρίως στα διαστημικά ταξίδια. Λειτουργεί, κατά κανόνα, με βάση το υδρογόνο και το οξυγόνο. Κάθε κυψέλη διαθέτει έναν ηλεκτρολύτη και δύο ηλεκτρόδια. Στο ένα διοχετεύεται οξυγόνο και στο άλλο υδρογόνο (ή κάποιο άλλο αέριο) και έτσι προκύπτει ηλεκτρικό ρεύμα.

Τι κάνει τα διαμάντια διαφανή;

Ένα διαμάντι αποτελείται από άτομα άνθρακα τόσο συμμετρικά συνδεδεμένα που μοιάζουν με ένα μεγάλο μόριο. Χάρη σε αυτή την κρυσταλλική δομή τους το φως διαπερνά το διαμάντι, δίχως σχεδόν καθόλου να αλλοιωθεί.

Ποια γλώσσα μιλιέται περισσότερο στον κόσμο;

Δεν είναι εύκολο να παραθέσουμε εδώ αριθμούς σχετικά με τη γλώσσα που μιλιέται από τους περισσότερους ανθρώπους, καθώς τα στοιχεία ποικίλλουν ανάλογα με την πηγή. Πάντως είναι αξιοσημείωτο ότι τη μανδαρίνικη διάλεκτο της Κίνας μιλούν τουλάχιστον 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι. Ακολουθούν η αγγλική γλώσσα με 1 δισεκατομμύριο, η ισπανική με 500 εκατομμύρια και τα χίντι με 490 εκατομμύρια.

Πώς γεννά μια καμηλοπάρδαλη;

Η καμηλοπάρδαλη γεννά σε όρθια στάση. Η πρώτη εμπειρία λοιπόν που βιώνει το νεογέννητο από αυτό τον κόσμο είναι μια πτώση από ύψος σχεδόν 2 μέτρων. Το κεφάλι του ωστόσο φτάνει στο έδαφος προτού εξέλθει το υπόλοιπο σώμα. Εκείνη τη στιγμή είναι σημαντικό να μην έρθει στη μαμά του η διάθεση να ξαποστάσει, καθώς το νεογέννητο κινδυνεύει με ασφυξία.

Σταματούν ποτέ τα δέντρα να μεγαλώνουν;

Τα δέντρα δεν παύουν ποτέ να μεγαλώνουν σε μέγεθος. Προσθέτουν χρόνο με το χρόνο στον κορμό τους ετήσιους δακτυλίους, μέχρι μια καταιγίδα να τα ρίξει. Ως προς το ύψος, που σε κάθε περίπτωση είναι προδιαγεγραμμένο για κάθε είδος, φτάνει μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο και εξαρτάται άμεσα από το πόσο ψηλά μπορεί κάθε δέντρο να μεταφέρει νερό από το έδαφος. Επιστήμονες υπολόγισαν πως οι γιγαντιαίες σεκόγιες της Καλιφόρνια δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα 129 μέτρα. Το ψηλότερο δέντρο στον πλανήτη μας αγγίζει τα 113 μέτρα.

Γιατί σκάνε τα ποπκόρν;

Στο εσωτερικό των κόκκων του καλαμποκιού υπάρχει μικρή ποσότητα νερού που περιβάλλεται από ένα σκληρό και συμπαγές επικάλυμμα αμύλου. Όταν ζεσταθούν οι κόκκοι, το νερό μετατρέπεται σε ατμό και με την πίεση αυτοί σπάνε. Πάντως, για την παρασκευή ποπκόρν καλλιεργείται ειδικό είδος καλαμποκιού, που συσκευάζεται σε σάκους τριπλής επίστρωσης για να αντιστέκεται στην υγρασία.