Έχουν επιτυχία οι υιοθεσίες στο ζωικό βασίλειο;

Γιατί αναλαμβάνουν τα ζώα να γίνουν θετές μητέρες για άλλα είδη; Πετυχαίνουν τέτοιες υιοθεσίες;

Όταν ένα θηλυκό υιοθετεί το μικρό ενός άλλου είδους, αυτό οφείλεται κατά κανόνα στο ότι δεν ξεχωρίζει τη διαφορά. Πιστεύει, με άλλα λόγια, ότι το μικρό είναι δικό του. Αυτό συμβαίνει ειδικά όταν το θηλυκό μόλις έχει γεννήσει, και επομένως έχει ισχυρό κίνητρο για να φροντίσει ένα νεογέννητο.

Ωστόσο, η υιοθεσία στέφεται με επιτυχία μόνο αν το μικρό δε μυρίζει ή συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά από τα δικά της. Επιπλέον, θα πρέπει το μικρό να είναι κάπως μεγαλύτερο σε ηλικία, ώστε να μη χρειάζεται μητρικό γάλα. Απεναντίας, όταν η πιο σημαντική ανάγκη είναι η φροντίδα, τότε ακόμα και οι πιο απρόσμενες υιοθεσίες μπορούν να έχουν επιτυχία.

Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι ένας μικρός ιπποπόταμος, που υιοθετήθηκε από μια τεράστια χελώνα ηλικίας 120 ετών σε ένα πάρκο στην Κένυα. Τα ζώα είναι αχώριστα – κολυμπούν, τρώνε και κοιμούνται μαζί. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο λόγος για τον οποίο επέλεξαν το ένα το άλλο είναι ότι έχουν το ίδιο σκούρο γκρι χρώμα.