Πώς προκύπτει η ομίχλη θαλάσσης;

Η ομίχλη της θάλασσας είθισται να γλιστρά αθόρυβα από τη θάλασσα προς τις ακτές κατά τη διάρκεια της ημέρας, κυρίως τις καθαρές ανοιξιάτικες ή καλοκαιρινές μέρες. Δημιουργείται πάνω από τη θάλασσα και ο άνεμος τη μεταφέρει στην ξηρά μαζί με τη θαλασσινή θερμοκρασία.

Συχνά, την άνοιξη και το πρώιμο καλοκαίρι, ένας μαλακός αέρας πνέει πάνω από μια ψυχρότερη θαλάσσια μάζα. Στα κατώτερα στρώματά του η θερμοκρασία πέφτει, προσεγγίζοντας αυτή της θάλασσας. Ο αέρας που έχει ψυχρανθεί δεν περιέχει πλέον την ίδια ποσότητα υδρατμών. Υδρατμοί βέβαια υπάρχουν, ενώ με τον αέρα δημιουργούνται μικρά σταγονίδια νερού που λόγω του μικροσκοπικού μεγέθους τους μόλις και πέφτουν προς τα κάτω.

Το φαινόμενο βασίζεται στην ίδια αρχή με αυτή της απλής δημιουργίας νεφών. Η ομίχλη δεν είναι παρά ένα νέφος που αιωρείται ακριβώς πάνω από τη θάλασσα. Στην περίπτωση που δημιουργείται εξαιτίας της ψύξης ενός κινούμενου αέριου στρώματος πάνω από μια ψυχρότερη θαλάσσια επιφάνεια έχουμε την ομίχλη θαλάσσης. Ο άνεμος σπρώχνει την ομίχλη προς την ξηρά. Το ίδιο μπορεί να συμβεί όταν ένα μεγαλύτερο σύστημα ανέμων φυσά την ομίχλη από τη θάλασσα προς την ξηρά. Η ομίχλη εξαφανίζεται μόλις ο άνεμος αλλάξει φορά.

Η κλασική θαλάσσια ομίχλη εμφανίζεται κυρίως τις μέρες που αρχικά δείχνουν ηλιόλουστες και με άπνοια. Η υπερθέρμανση που προκαλείται πάνω από την ξηρά ανυψώνει τον αέρα που έχει ζεσταθεί, τραβώντας τον αέρα τη θάλασσας προς την ακτή. Τις μεσημεριανές ώρες ο αέρας έχει πλέον προσεγγίσει για τα καλά τη στεριά, σκεπάζοντάς τη με τη ψυχρή ομίχλη και ενίοτε προκαλώντας πτώση της θερμοκρασίας έως και 10-15ºC. Στη συνέχεια όμως, όταν το έδαφος έχει πλέον θερμανθεί από τον ήλιο, η ομίχλη θαλάσσης αραιώνει και σταδιακά εξατμίζεται.