Φαίνονται οι εκλείψεις Ηλίου από άλλους πλανήτες;

Το φαινόμενο των εκλείψεων Ηλίου δεν παρουσιάζεται αποκλειστικά στη Γη. Μπορεί κανείς να τις συναντήσει και σε άλλα μέρη του ηλιακού συστήματος.

Για να είναι ορατή μια ηλιακή έκλειψη από άλλον πλανήτη, θα πρέπει ο πλανήτης αυτός να διαθέτει δορυφόρους. Σε αυτή την περίπτωση, το είδος της έκλειψης (ολική ή μερική) και η διάρκειά της εξαρτώνται από το πόσο μεγάλοι φαίνονται οι δορυφόροι και ο Ήλιος από κάθε πλανήτη. Είναι επίσης δυνατό να παρατηρηθούν εκλείψεις και από δορυφόρους πλανητών.

Στη Σελήνη, για παράδειγμα, μπορεί κανείς να δει εντυπωσιακές εκλείψεις. Όταν η Γη, της οποίας η διάμετρος είναι περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτής της Σελήνης, βρεθεί μπροστά στον Ήλιο, το φως του που διέρχεται από τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας σχηματίζει γύρω από τη Γη κάτι που μοιάζει με ηλιοβασίλεμα και η Γη φαίνεται σαν ένας σκοτεινός δίσκος περιβαλλόμενος από μια κόκκινη λάμψη.

Στον Ερμή και την Αφροδίτη αντίθετα δεν πραγματοποιούνται εκλείψεις γιατί οι πλανήτες αυτοί δεν έχουν δορυφόρους. Σε ό,τι αφορά τον Άρη, μόνο μερικές εκλείψεις του Ήλιου είναι δυνατό να εμφανιστούν γιατί κανένας από τους δύο δορυφόρους του δεν φαίνεται αρκετά μεγάλος στην τροχιά που κινείται για να κρύψει τελείως το δίσκο του Ήλιου.

Αντίθετα, οι τέσσερις μεγαλύτεροι δορυφόροι του Δία προκαλούν συχνά ολικές εκλείψεις Ηλίου. Ο Δίας όμως δεν έχει στερεή επιφάνεια πάνω στην οποία θα μπορούσε κάποιος να σταθεί προκειμένου να την παρατηρήσει. Από τους τέσσερις μεγάλους δορυφόρους όμως του Δία, δηλαδή την Ιώ, την Ευρώπη, τον Γανυμήδη και την Καλλιστώ, μπορεί κανείς να παρατηρήσει μια ηλιακή έκλειψη. Ορισμένες εικόνες των εκλείψεων αυτών είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές, όπως αυτές της Ιώς, του πιο γεωλογικά ενεργού ουράνιου σώματος στο ηλιακό σύστημα. Αυτός όμως που είναι αξεπέραστος είναι ο Κρόνος. Οι δακτύλιοί του προκαλούν έκλειψη Ηλίου και όταν το φως πέφτει πάνω στα δισεκατομμύρια σωματίδια πάγου τους προκύπτει μια υπέροχη εικόνα.