Γιατί γλιστράει ο πάγος;

Οι επιστήμονες δυσκολεύονται να εξηγήσουν ένα φαινόμενο που όλοι γνωρίζουμε: ότι ο πάγος γλιστράει. Η κλασική ερμηνεία λέει πως το σημείο τήξης του πάγου πέφτει, όταν ασκείται πάνω του πίεση. Όταν δηλαδή ένας παγοδρόμος κινείται πάνω στον πάγο, από την πίεση που ασκείται μέσω του παγοπέδιλου λιώνει ένα πολύ λεπτό επιφανειακό στρώμα πάγου. Έτσι, ουσιαστικά, ο παγοδρόμος είναι σαν να κινείται πάνω σε νερό.
Αν, όμως, το φαινόμενο μελετηθεί πιο προσεκτικά, αποδεικνύεται ότι η πίεση αυτή είναι μηδαμινή και δεν επηρεάζει το σημείο τήξης του πάγου.

Σύμφωνα με μια άλλη, μεταγενέστερη θεωρία, είναι η τριβή και όχι η πίεση που κάνει τον πάγο ολισθηρό. Η τριβή που αναπτύσσεται ανάμεσα στο παγοπέδιλο και τον πάγο θερμαίνει τοπικά τον πάγο, με αποτέλεσμα αυτός να λιώνει για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Και αυτή όμως η θεωρία «ολισθαίνει», καθώς δεν εξηγεί πώς τα παγοπέδιλα γλιστρούν τόσο καλά πάνω στον πάγο. Είναι πιθανό η ολισθηρότητα να είναι μια εγγενής ιδιότητα του πάγου.

Σύμφωνα με το Robert Rosenberg, καθηγητή Χημείας στο Πανεπιστήμιο Lawrence, το επιφανειακό στρώμα των μορίων νερού σε μια παγωμένη επιφάνεια συμπεριφέρεται διαφορετικά απ’ ό,τι τα μόρια που είναι δεσμευμένα σε κρυστάλλους πάγου. Σε αντίθεση με τα τελευταία, τα μόρια της επιφάνειας είναι σε θέση να πάλλονται, καθώς δεν υπάρχουν άλλα παγωμένα μόρια από πάνω τους για να τα ακινητοποιήσουν. Σύμφωνα με τη θεωρία, τα παλλόμενα μόρια είναι αυτά που κάνουν την επιφάνεια ολισθηρή, καθώς συμπεριφέρονται σαν υγρό.