Γιατί είναι ευκολότερη η «μόνωση» από το φως απ’ ό,τι η μόνωση από τον ήχο;

Γιατί μπορούμε να εμποδίσουμε το φως να μπει σε ένα δωμάτιο με μια λεπτή κουρτίνα, ενώ είναι πολύ δυσκολότερο να κρατήσουμε μακριά το θόρυβο του δρόμου;

Αν θέλουμε να πάρουμε ένα μεσημεριανό υπνάκο, είναι εύκολο να εμποδίσουμε το φως να μπει στο δωμάτιο τραβώντας τις κουρτίνες ή κλείνοντας τις γρίλιες, αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο να εμποδίσουμε τους θορύβους του δρόμου. Αυτό οφείλεται στο ότι ο ήχος μεταδίδεται υπό μορφή ταλαντώσεων των ατόμων της ύλης, είτε αυτή είναι αέρια είτε υγρή είτε στερεά. Γι’ αυτό, τα ηχητικά κύματα μπορούν να διαπεράσουν σχετικά εύκολα τους τοίχους του σπιτιού σας και, ουσιαστικά, αναχαιτίζονται μόνο στο κενό, καθώς εκεί δεν υπάρχουν άτομα για να μεταδώσουν τις ταλαντώσεις.

Από την άλλη, το ορατό φως και γενικότερα η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία διαδίδονται με τη μορφή παλλόμενων ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων, τα οποία δεν απαιτούν την ύπαρξη ύλης για να μεταδοθούν, γι’ αυτό εξάλλου και ταξιδεύουν στο κενό του διαστήματος. Όταν τα κύματα ορατού φωτός συναντούν ένα συμπαγές υλικό σώμα συνήθως δεν το διαπερνούν αλλά ανακλώνται ή/και απορροφώνται από αυτό. Γι’ αυτό, μια βαριά και σκούρα κουρτίνα εμποδίζει αποτελεσματικά το φως να μπει σε ένα δωμάτιο, αλλά δυστυχώς δε βοηθά σε ό,τι αφορά το θόρυβο.

Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τον εξωτερικό θόρυβο είναι πολύ σκληρά και συμπαγή υλικά, όπως η πέτρα ή ο μόλυβδος, καθώς αυτά ανακλούν τα ηχητικά κύματα αρκετά αποτελεσματικά. Επιπροσθέτως, ένα παχύ στρώμα πορώδους υλικού, όπως είναι π.χ. ο λιθοβάμβακας, μπορεί να απορροφήσει ένα μέρος του υπόλοιπου ήχου, μετατρέποντας ένα μέρος των ηχητικών κυμάτων σε θερμότητα.