Έχουν οι χελώνες φυσικούς εχθρούς;

Οι χελώνες προστατεύονται από το σκληρό τους καύκαλο. Σημαίνει αυτό πως δεν κινδυνεύουν να φαγωθούν από άλλα ζώα;

Οι χελώνες είναι μια πανάρχαια οικογένεια ερπετών, που δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου εδώ και 200 εκατομμύρια χρόνια. Ένας από τους κύριους λόγους αυτής της εξελικτικής τους επιτυχίας είναι το βαρύ και παχύ καύκαλό τους, το οποίο τις προστατεύει αποτελεσματικά από τα αρπακτικά. Υπάρχουν ορισμένα είδη που έχουν ένα μαλακό κέλυφος, αλλά το κλασικό όστρακο της χελώνας αποτελείται από 61 ξεχωριστές οστέινες πλάκες, που ενώνονται στη ράχη και στην κοιλιά της σχηματίζοντας ένα είδος θώρακα. Πάνω από αυτές υπάρχουν άλλες 50 κεράτινες πλάκες, η διάταξη των οποίων είναι ανεξάρτητη από αυτή των οστέινων πλακών που βρίσκονται από κάτω – κάτι που κάνει το καύκαλο ακόμη πιο ανθεκτικό.

Τα μικρά χελωνάκια είναι πολύ ευάλωτα, αλλά ακόμη και οι μεγάλες χελώνες με το σκληρό καβούκι διατρέχουν κίνδυνο να καταλήξουν στο στομάχι κάποιου μεγάλου αρπακτικού ζώου. Οι θαλάσσιες χελώνες κινδυνεύουν κυρίως από τις όρκες και τους μεγάλους καρχαρίες. Επιπλέον, όταν τα θηλυκά βγαίνουν στις ακτές για να γεννήσουν τα αυγά τους, μπορεί να πέσουν θύματα μεγάλων αιλουροειδών, όπως είναι π.χ. οι ιαγουάροι και τα πούμα. Για τις χερσαίες χελώνες και τις χελώνες των βάλτων η μεγαλύτερη απειλή είναι οι αλιγάτορες. Το δάγκωμα του αλιγάτορα είναι από τα ισχυρότερα του ζωικού βασιλείου και μπορεί να συνθλίψει το καύκαλο μιας χελώνας μεσαίου μεγέθους, αν ο αλιγάτορας την «πιάσει» σωστά ανάμεσα στα σαγόνια του.